zaginiony
Ochrona osobista

Kiedy mamy do czynienia z zaginięciem i jakie kategorie wyróżniamy?

Zgodnie z definicją, zaginięcie jest zdarzeniem, uniemożliwiającym ustalenie miejsca pobytu osoby fizycznej i zapewnienia ochrony jej zdrowia, życia lub wolności, wymagające udzielenia jej pomocy bądź jej odnalezienia. Definicja została określona w zarządzeniu Głównego Komendanta Policji z 2012 roku. Wokół zaginięć narosło wiele nieprawdziwych informacji, jak chociażby to, że zaginięcie można zgłosić dopiero po 24 godzinach. Jeżeli ktoś z naszych bliskich zaginął, bądź martwimy się o jego bezpieczeństwo, powinniśmy natychmiast zgłosić to do odpowiednich służb.

W jaki sposób możemy podzielić zaginięcia?

Zaginięcia możemy podzielić na trzy grupy. W zależności od rodzaju, postępowanie podczas poszukiwań jest inne. Łączy je to, że działania podejmowane są natychmiast. Możemy wyróżnić osobę zaginioną kategorii I,II i III. Osobą zaginioną kategorii I nazywamy osobę, która nagle opuściła swoje ostatnie miejsce pobytu, a okoliczności uzasadniają podejrzenia o popełnienie przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności osoby zaginionej. W tej grupie znajdują się zaginieni podejrzani o możliwość popełnienia samobójstwa, osoby małoletnie do lat 15, których zaginięcie zgłoszono po raz pierwszy oraz osoby upośledzone umysłowo bądź częściowo niesprawne umysłowo ze względu na wiek lub chorobę.

Osoby zaginione kategorii II opuściły ostatnie miejsce swojego pobytu, ale okoliczności nie uzasadniają niezwłocznej potrzeby ochrony jej wolności, życia czy zdrowia, zwłaszcza jeżeli nie występują przesłanki z kategorii I lub III, a osoba zaginiona wyrażała swoje niezadowolenie z obecnej sytuacji życiowej , planowała zmianę sytuacji życiowej oraz zabrała ze sobą rzeczy osobiste i pierwszej potrzeby. Osobą zaginioną II kategorii są również osoby które dobrowolnie opuściły miejsce swojego pobytu.

Osoba zaginiona III kategorii może być osobą małoletnią, której zaginięcie jest kolejnym zgłoszonym samowolnym oddaleniem się z domu rodzinnego, zastępczego, domu dziecka lub ośrodka opiekuńczego. III kategoria obejmuje również zaginionych pełnoletnich, skierowanych do ośrodka pomocy społecznej, szpitala psychiatrycznego czy innych podobnych placówek, która samowolnie oddaliła się ze wskazanego miejsca pobytu, oraz osoby małoletnie, zaginione na skutek tak zwanego „porwania rodzicielskiego”.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *